Sacha Vuijk

Wat een fijne herinneringen heb ik aan jou Sacha. We hebben heel fijn samen gewerkt bij FloraHolland. Jij als teamleider van de personeelsadministratie, ik als teamleider van de salarisadministratie en functioneel beheer. SV en SV stond er op onze deur.
We hebben veel lol gehad en veel van elkaar geleerd. Je zult gemist worden.

Wat is dat schrikken. Ook al heb ik Sacha in geen jaren meer gesproken (waarschijnlijk eind jaren 80 voor het laatst, toen we beide nog op de RSG zaten), ik zag haar toch nog regelmatig langskomen op Facebook. Dan was ze op weg met haar camper (in haar eentje, behoorlijk stoer).
Op de lagere school playbackte we de Dolly Dots met een groep vriendinnen. In mijn idee niet een keer, maar oneindig vaak traden we dan ergens op voor publiek.
En ook een mooie herinnering heb ik aan haar verjaardagsfeestjes, vooral die keer dat we zelf chips mochten maken (en opeten).
Naast school zag ik Sacha ook iedere dinsdag(?)avond in Onderdak, als we gingen trainen bij BCZ, waar we les kregen van haar vader die daar een van de trainers was. Sacha en Remco waren heel goed in badminton, ik heb volgens mij niet vaak van haar kunnen winnen.
Ik weet ook nog dat ze ging verhuizen, naar ‘de andere kant van het land’, daarna zijn we elkaar uit het oog verloren, maar kon ik haar (jaren later) toch nog een beetje volgen via Facebook.
Ik wens haar ouders, haar broer en al haar vrienden heel veel sterkte !

Ik heb Sacha leren kennen toen ze mijn leidinggevende werd bij de personeelsadministratie van Royal FloraHolland. Zij is mijn beste leidinggevende ooit geweest. Ze zorgde er voor dat alles op rolletjes liep en geregeld werd en wist ons te motiveren om het beste uit ons zelf te halen. Wat een geweldig mens. Ik vond het heel erg dat ze weg ging maar ik vond het nog veel erger toen ik later hoorde dat ze ernstig ziek was. Ik heb nog wel een paar keer contact met haar gehad en dacht dat het beter met haar ging maar afgelopen vrijdag hoorde ik het verschrikkelijke bericht dat Sacha is overleden. Gecondoleerd voor de familie en alle vrienden van Sacha en heel veel sterkte in deze moeilijke tijd en de tijd die nog gaat komen. Wat zal ze gemist worden.

Lieve nabestaanden,
Dankbaar dat ik Sacha gekend heb en van haar heb mogen leren. Een wijze, warme en liefdevolle vrouw. Vol levenslust, positief, creatief en ondernemend. Mooi en waardevol hoe ze het afgelopen jaar heeft genoten van zoveel waardevolle momenten. Momenten, die ze enthousiast en vol passie aanging.
In haar werk weloverwogen, besluitvaardig en verstandig. Ze was in staat om de essentie duidelijk in kaart te brengen en kon data als geen ander in een grafiek verwerken. Ze was zowel goed in de harde als de zachte kant van het leiding geven. Knap hoe je oprecht geïnteresseerd kan zijn in de ander als je zelf zulke grote uitdagingen hebt! Dat laat zien dat je een krachtig en zeer empathisch mens bent!
Ik wens jullie kracht toe om dit grote verlies te kunnen dragen.

Er moeten mensen zijn
die zonnen aansteken,
voordat de wereld verregent.

Mensen die zomervliegers oplaten
als het ijzig wintert,
en die confetti strooien
tussen de sneeuwvlokken.

Die mensen moeten er zijn.

Er moeten mensen zijn
die aan de uitgang van het kerkhof
ijsjes verkopen,
en op de puinhopen
mondharmonica spelen.

Er moeten mensen zijn,
die op hun stoelen gaan staan,
om sterren op te hangen
in de mist.
Die lente maken
van gevallen bladeren,
en van gevallen schaduw,
licht.

Er moeten mensen zijn,
die ons verwarmen
en die in een wolkenloze hemel
toch in de wolken zijn
zo hoog
ze springen touwtje
langs de regenboog
als iemand heeft gezegd:
kom maar in mijn armen

Bij dat soort mensen wil ik horen
Die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen
ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan

Er moeten mensen zijn
die op het grijze asfalt
in grote witte letters
LIEFDE verven
Mensen die namen kerven
in een boom
vol rijpe vruchten
omdat er zoveel anderen zijn
die voor de vlinders vluchten
en stenen gooien
naar het eerste lenteblauw
omdat ze bang zijn
voor de bloemen
en bang zijn voor:
ik hou van jou

Ja,
er moeten mensen zijn
met tranen
als zilveren kralen
die stralen in het donker
en de morgen groeten
als het daglicht binnenkomt
op kousenvoeten

Weet je,
er moeten mensen zijn,
die bellen blazen
en weten van geen tijd
die zich kinderlijk verbazen
over iets wat barst
van mooiigheid
Ze roepen van de daken
dat er liefde is
en wonder
als al die anderen schreeuwen:
alles heeft geen zin
dan blijven zij roepen:
neen, de wereld gaat niet onder
en zij zien in ieder einde
weer een nieuw begin
Zij zijn een beetje clown,
eerst het hart
en dan het verstand
en ze schrijven met hun paraplu
i love you in het zand
omdat ze zo gigantisch
in het leven opgaan
en vallen
en vallen
en vallen
en OPSTAAN

Bij dát soort mensen wil ik horen
die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen
ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan
de muziek gaat DOOR
de muziek gaat DOOR
en DOOR
(Toon Hermans)

Zo’n prachtig en krachtig mens was jij, Sacha!
En jouw muziek klinkt door……

Ingrid en Ria

Allereerst wil ik een ieder die Sacha heeft gekend condoleren.
Sacha was een heel goed mens, stond hoog bij mij op de ladder met veel kracht en positieve zin. Daardoor heeft zij de afgelopen jaren nog veel activiteiten kunnen ondernemen, die op haar wensenlijstje stonden.

Mijn mooiste en meest intensieve herinnering met Sacha dateert uit 2013.
Het gaat daarbij om het event Roparun, Pinksterweekend 2013, een estafetteloop van 500km van Hamburg naar Rotterdam gedurende 3 dagen en nachten. Bedrijven, zoals FMO, kunnen op dit event inschrijven en dmv verkoop van loten en ludieke acties geld verzamelen voor het doel:
-zoveel mogelijk geld ophalen voor mensen met kanker, om zo hun leven draaglijker te kunnen maken
Via Tanja, werkend in 2013 bij FMO en lid van DKC badminton, kwamen Sacha en ik, beide ook spelend bij DKC, bij deze Roparun terecht, want wij hadden de massagekneepjes in onze handen.
Het comfort onderweg was zeer beperkt met zakjes en een tent-toilet, eten en slapen voor zover mogelijk in een campingstoel, maar ook met een zeer geslaagde karaoke-avond in Hamburg, waar Sacha luidkeels meezong. Eigenlijk was er maar één spelbreker, het weer, want het was koud en nat en dan kunnen de spieren wel wat extra aandacht gebruiken, dus bikkelen voor ons.
Al met al een geweldig weekend, wij saampjes knedend en knijpend, en met een hele leuk groep mensen van FMO.

Onze herinnering

Ach lieve Sacha,

En dan ben je er niet meer. Vaak aan je gedacht, na die strandwandeling met ‘onze pup’. Zoals jij in t leven stond, daar had ik diepe bewondering voor. Tijdens onze studententijd elkaar veel gezien, door mijn verblijf in het buitenland elkaar uit het oog verloren en dan jaren later pakken we het weer op alsof het 5 minuten geleden was dat we elkaar hadden gezien. Je optimisme, je eindeloze geloof in de goedheid van mensen, je hebt me veel geleerd. Ik had nog graag een eindje met je willen oplopen, maar dat heeft niet zo mogen zijn.

Ik wens je ouders heel veel sterkte toe met hun verlies, en natuurlijk je broer en zijn familie.

Liefs,
Helma

Lieve Sacha,
We kennen elkaar al lang. Eigenlijk mijn gehele leven. Voor herinneringen aan de vakanties met onze gezinnen samen was ik nog wat te jong. Een leuke, vroege herinnering samen met jou was in Zierikzee. Mijn vader en ik kwamen soms bij jullie gezin een dagje langs. Dit waren gezellige dagen. Op jouw kamer leerde jij mij diverse nieuwe school dingen, zoals de topografie van Nederland. Jij tekende de kaart van Nederland met een paar stippen erop. Ik moest noteren welke plaatsen dat waren. Je parkiet zat er gezellig bij op je kamer. Waarschijnlijk was jij ca. 12 jaar en ik ca. 9 jaar.
We hebben in de jaren altijd contact gehouden.
Ik zal je warme, mooie persoonlijkheid missen. Goede reis. Dikke knuffel, Jiska

Lieve Sas, lieve “zus”,

Van elkaar af en toe zien op een verjaardag waar de verhalen doorgingen waar het vorige eindigde, naar geregeld samen eten met je ouders, kletsen via de app en diverse kaartjes die we ondertekende met “je zussie”.

Je bent een prachtvrouw die vol in het leven stond. Die alles aanpakte wat op je weg kwam en waarvoor niets te veel was. Altijd vrolijk en gezellig. Ook in de laatste jaren waar het leven hard voor je was. Altijd maar weer opstaan en doorgaan.

Je bent een ruimhartig mens die iedereen het beste en mooiste gunde. Ik mocht zelfs je ouders paps en mams noemen in de tijd dat ik het zwaar had en zo werd jij mijn zus.

Wat vond ik je stoer in je eigen bus waarmee je geregeld alleen op pad ging. Wat was ik blij dat je het mooie IJsland nog kon zien. En nu ga je weer op reis.

Lieve zus, ik ga je missen. Je blijft in mijn hart.

Je zussie
Thea

Lieve Sacha,
Wat was je een geweldig leuke vriendin. Je kwam bij mij in de klas in de latere jaren van de middelbare school. Je fietste dan van Austerliz naar Amersfoort. Ik vond dat toch best ver en had er bewondering voor dat je dat meestal goed gehumeurd deed. Je feestje ter ere van het behaalde vwo-diploma zag je ook als een soort afscheidsfeestje. Als vriendinnengroep gingen we elk een eigen weg. Zo ging jij bijvoorbeeld naar Wageningen om te studeren en ging ik een jaar naar Engeland. Een lange tijd hebben we geen contact gehad. Totdat we als ‘High tea clubje’ van middelbare schoolvriendinnen elkaar weer een of twee keer per jaar zagen. Jij was dan altijd ook een van de activelingen om dat te organiseren. Helaas werd duidelijk dat er geen genezing meer mogelijk was. Wel bleef je sterk en hoopvol over wat het leven nog wel te bieden had.
Je laat een leegte vol herinneringen in mijn achter. Rust in vrede.
Ugonia

Lieve ouders van Sacha,
Wat een geweldige vrouw hebben jullie op de wereld gezet!
Lieve vrienden van Sacha,
Met wat een mooi mens hebben jullie vriendschap mogen ervaren!

Ik leerde Sacha kennen via haar CV toen ze solliciteerde bij ons ziekenhuis. “Wat een dijk van een ervaring heeft deze sollicitant” dachten we, maar ook “waarom zou zij op een OK willen werken, heeft zij enig idee hoe het daar werkt?”. We werden vooral nieuwsgierig naar haar en nodigden haar uit voor de sollicitatiegesprekken. Tijdens die gesprekken heeft ze bij alle commissieleden de aanvankelijke vraagtekens weggenomen door haar onbevangen, eerlijke en daadkrachtige optreden. Unaniem wilden we Sacha aanstellen op een van de drie vacatures op onze OK. Het missen van ervaring op de OK heeft ze heel snel weggewerkt door zich open te stellen voor wat daar gebeurde en te verbinden met alle mensen-zonder aanziens des persoons! Tegen mij zei ze in die tijd vaak “het is uiteindelijk overal hetzelfde” en “het is hier allemaal wel heel bijzonder, maar daar komen we ook wel weer uit”. In haar eerste jaar bij Reinier heb ik in haar een zeer capabele samenwerkingspartner gevonden en ontstond een klik tussen ons. Op inhoud vonden we elkaar, we steunden elkaar als processen een beetje apart verliepen en ontwikkelden een gezamenlijke visie over vervolgstappen. De mededeling dat Sacha toch weer ziek was sloeg in als een bom bij ons. Het was totaal onverwacht, ze had niets laten merken van de klachten die ze de weken vooraf had ervaren. Vanaf dat moment ontstond een nieuwe band tussen ons. Ik kreeg al snel de positie van meedenken hoe nu verder. Sacha die meteen aangaf door te willen gaan met werken, niet wilde dat ze afgeschreven zou worden, maar ook nog geen idee had hoe de behandeling zou gaan lopen en uitwerken op haar. We bespraken vele onderwerpen samen in deze periode. Over hoe lastig het is om als leidinggevende gedeeltelijk ziek te zijn, de reacties van mensen die soms helpend waren, maar niet altijd. Maar ook over het gedrag van onze katten die wel eens door het beeld liepen als we online overleg hadden. De plannen die Sacha nog had, de keuzes waar ze voor stond, de liefde van haar familie en de intense vriendschappen die ze ook nu weer ervaarde. In het eerste jaar van haar ziekte heb ik vooral mijn best gedaan om het mogelijk te maken dat Sacha voor 50% aan het werk kon blijven op een manier die haalbaar voor haar zou zijn. We zagen beiden niet aankomen dat toen dit volledig geregeld was, haar ziekte zich ontwikkelde naar een nieuwe fase. Vanaf dat moment voelde ik dat Sacha kwetsbaarder werd. De gesprekken werden persoonlijker, ze had op sommige momenten mijn steun nodig, gaf zaken uit handen die ze voorheen zelf opgepakt zou hebben. Ik kwam in de positie dat ik haar belangen wilde behartigen, alles doen om waar we wel invloed op kunnen uitoefenen goed te laten verlopen. Er wilde zijn met een luisterend oor, soms zelfs met een advies of een reflectie. Heel vaak vroeg ik haar of ze privé voldoende hulp en steun had en altijd kwam ze met prachtige voorbeelden van diverse vormen van hulp die er voor haar was. Een geweldige vriendengroep werd dan genoemd. Op de vraag “kunnen we nog iets voor je betekenen” was het antwoord meestal dat het daar wat haar betreft niet aan lag. De laatste weken van Sacha haar leven vond ik lastig. Ik voelde aan alles dat de behandeling niet deed wat we wilden, maar ook dat Sacha daar eigenlijk niet aan wilde. Dan miste ik dat ik haar in de ogen kon kijken en kon nog beter kon voelen wat ze nodig had, want het contact ging in die periode per app of telefoon. Dat Sacha te weinig tijd in haar leven heeft gekregen voel ik ook in onze persoonlijke relatie. Ik heb altijd gevoeld dat er meer tussen ons zou kunnen ontstaan omdat ik een klik voelde. Qua werk heeft dit zich niet kunnen ontwikkelen, maar op persoonlijk vlak is daar de tijd ook niet voor gekomen. Ik ben dankbaar dat Sacha in mijn leven is verschenen en ik ben dankbaar voor het vertrouwen dat zij mij heeft gegeven. Ik koester de herinneringen die ik met haar heb opgebouwd en ik wens dat “waar zij nu ook is, zij een mooi plekje heeft gevonden”. Ik wens u als ouders, jullie als broer en zijn gezin en alle betrokken vrienden van Sacha enorm veel sterkte toe om haar overlijden een plekje te geven.

Lieve Sacha,
Door het huwelijk van Ilka en Marianne werden ook wij verbonden. Een vriendschap, die zeldzaam gemakkelijk opgebouwd werd. We smeden samen een mooi plannetje voor een ceremonie waar we het heel snel over eens waren en die we samen uitvoerden alsof we al jaren samen presentaties hielden, tot groot genoegen van het bruidspaar en hilariteit van de gasten. Daarna spraken we af samen te bewaken dat het bruidspaar de liefde bleef vieren, al was het maar omdat we dat graag met hen meevierden. Etentjes volgden incl een weekendje weg bij het 5jarig jubileum. Tijdens de wandeling verhaalde jij over hoe je aan uitwerpselen kon herkennen van welk dier het was, een vos draait een puntje.
Ik deed ooit mee aan een wandeltocht van Bloemendaal naar Hoek van Holland, het was een lange dag en het was heel slecht weer. Onderweg kreeg ik een app van je: ‘Als je iets nodig hebt, droge sokken ofzo, echt laten weten he! Ik kom zo naar Kijkduin voor je!’
Ik heb grote bewondering voor de manier waarop jij met de rotziekte omging. De verhalen op de uitvaart vanmiddag waren herkenbaar en liefdevol. Ik ga je missen, lieverd. Maar ik zal ook namens jou ‘ons’ huwelijk bewaken. En als we dan een klein feestje vieren, drinken we ook een glaasje op jou. Rust zacht, dikke kus,
Lineke