Sacha Vuijk
14 februari 1970 – 6 december 2023
Teken dit condoleanceregister
-
Lieve Sacha,
Veel te snel gegaan. Goede reis naar waar dan ook naar toe. Rust zacht. Groetjes en tot ooit, Wijnanda Renes -
Wat een fijne herinneringen heb ik aan jou Sacha. We hebben heel fijn samen gewerkt bij FloraHolland. Jij als teamleider van de personeelsadministratie, ik als teamleider van de salarisadministratie en functioneel beheer. SV en SV stond er op onze deur.
We hebben veel lol gehad en veel van elkaar geleerd. Je zult gemist worden. -
Gecondoleerd allemaal. Sacha was iemand die de wereld een beetje mooier maakte. Het feest voor haar 50e verjaardag bracht een mooie combinatie van mensen samen en ik denk daar met veel plezier aan terug.
Wat iedereen daar gemeen had was dat de bewondering voor wie Sacha als mens was. -
Wat is dat schrikken. Ook al heb ik Sacha in geen jaren meer gesproken (waarschijnlijk eind jaren 80 voor het laatst, toen we beide nog op de RSG zaten), ik zag haar toch nog regelmatig langskomen op Facebook. Dan was ze op weg met haar camper (in haar eentje, behoorlijk stoer).
Op de lagere school playbackte we de Dolly Dots met een groep vriendinnen. In mijn idee niet een keer, maar oneindig vaak traden we dan ergens op voor publiek.
En ook een mooie herinnering heb ik aan haar verjaardagsfeestjes, vooral die keer dat we zelf chips mochten maken (en opeten).
Naast school zag ik Sacha ook iedere dinsdag(?)avond in Onderdak, als we gingen trainen bij BCZ, waar we les kregen van haar vader die daar een van de trainers was. Sacha en Remco waren heel goed in badminton, ik heb volgens mij niet vaak van haar kunnen winnen.
Ik weet ook nog dat ze ging verhuizen, naar ‘de andere kant van het land’, daarna zijn we elkaar uit het oog verloren, maar kon ik haar (jaren later) toch nog een beetje volgen via Facebook.
Ik wens haar ouders, haar broer en al haar vrienden heel veel sterkte ! -
Alweer een paar jaar geleden is het dat we intensief hebben samengewerkt, we hebben echt een prima samenwerking gehad, veel gedeeld en nog veel meer lol gehad! Dank daarvoor 🙏 Rust zacht Sacha
-
Ik heb Sacha leren kennen toen ze mijn leidinggevende werd bij de personeelsadministratie van Royal FloraHolland. Zij is mijn beste leidinggevende ooit geweest. Ze zorgde er voor dat alles op rolletjes liep en geregeld werd en wist ons te motiveren om het beste uit ons zelf te halen. Wat een geweldig mens. Ik vond het heel erg dat ze weg ging maar ik vond het nog veel erger toen ik later hoorde dat ze ernstig ziek was. Ik heb nog wel een paar keer contact met haar gehad en dacht dat het beter met haar ging maar afgelopen vrijdag hoorde ik het verschrikkelijke bericht dat Sacha is overleden. Gecondoleerd voor de familie en alle vrienden van Sacha en heel veel sterkte in deze moeilijke tijd en de tijd die nog gaat komen. Wat zal ze gemist worden.
-
Lieve Sacha,
Heeel lang geleden waren we niet zo heeel lang collega’s bij ‘de CBM’. Daarna zijn we elkaar niet uit het oog verloren en hebben we samen met Linda allerlei leuke dingen meegemaakt. Gelukkig hebben we elkaar onlangs nog gezien al konden we toen niet weten dat het de laatste keer zou zijn. De herinneringen zullen blijven en dan hoor ik jouw schaterlach. Ik zal je missen en wens je familie en vrienden veel sterkte met het verlies.
Dikke kus,
Erna -
Lieve nabestaanden,
Dankbaar dat ik Sacha gekend heb en van haar heb mogen leren. Een wijze, warme en liefdevolle vrouw. Vol levenslust, positief, creatief en ondernemend. Mooi en waardevol hoe ze het afgelopen jaar heeft genoten van zoveel waardevolle momenten. Momenten, die ze enthousiast en vol passie aanging.
In haar werk weloverwogen, besluitvaardig en verstandig. Ze was in staat om de essentie duidelijk in kaart te brengen en kon data als geen ander in een grafiek verwerken. Ze was zowel goed in de harde als de zachte kant van het leiding geven. Knap hoe je oprecht geïnteresseerd kan zijn in de ander als je zelf zulke grote uitdagingen hebt! Dat laat zien dat je een krachtig en zeer empathisch mens bent!
Ik wens jullie kracht toe om dit grote verlies te kunnen dragen. -
Allereerst mijn oprechte deelneming naar familie en vrienden met het verlies van Sacha.
22/11 om 9;00
Komt Sacha bij mij binnen in de salon om haar haar te laten knippen.
Ik schrok toen ik haar diep in de ogen keek, zwaar ademend en ontzettend moe ging zitten en echt tijd nodig had om bij te komen.Ik zei: ik had naar jouw toe kunnen komen Sacha om je te knippen, dit is veelste vermoeiend voor je.
De lieverd zei:
Ik wilde zo graag zelf komen zei ze ,niet opgeven met een traan in der ogen.
Ze realiseerde dat het echt te heftig was voor zichzelf.
We hebben een heel mooi emotioneel gesprek gehad dat uurtje.
Ze sprak heel goed uit wat in haar hoofd speelde en ook enorm geraakt was met die gedachten en gevoelens.
Ik hield haar hand vast en hebben samen onze tranen laten stromen met geen woorden.
Ik zei :kom ik ga je verwennen.
Ook in de hoop om haar te geruststellen en naar een zachte plek toe te brengen.
Ik gaf haar een hoofdmassage en onderwel zag ik haar ademhaling rustiger worden en zich kon ontspannen.
Ze zei : dank je wel, ik kom inderdaad ervan bij.
Daarna der mooie korte coupe zo geknipt zoals ze het graag wilde hebben.
En een fijn gesprek met haar gehad.
Over van alles en nog wat , ook om het even los te laten met wat is.Ze zei : ik kom de 21 ste weer met haar grote glimlach.
Tuurlijk lieverd ik kijk naar je uit.
Gaf haar dikke knuffel en zei :wees lief voor jezelf en hoop voor een wonder en kracht.Ik voelde dat het mijn laatste knipbeurt was.
Sacha jij enorm sterke vrouw een hart van goud een gedreven vrouw in alle opzichten werk gerelateerd maakte niet uit wat , je ging ervoor.
De liefde die je over je ouders uit sprak en je broer met zijn vrouw & kinderen.
Gelukkig nog samen een reis naar Malaga.
En ook je reizen die hebt gemaakt om je wensen in vervulling te laten gaan.
In je camper stapte en enorm genoot van je vrijheid en het mooie wat je hebt kunnen zien wat je wilde.
Je verhalen daar genoot ik enorm van.
Ik heb geleerd door jouw van het leven te genieten en door te pakken wat kan.
En drijfveer in alle opzichten om leven aan te gaan.
Je wilde zo graag nog door zei je de laatste keer tegen me.
Ik weet het zei ik je terug.
Ik pakte je hand vast.Ik neem je mee in mijn hart waar ik ook heenga.
Want jij hebt mij die inzicht gegeven.
Dank je wel voor alles en wat ik met je hebt mogen delen .
Met een lach en een traan.
Dag lieve Sacha.Rust zacht mooi mens, mooi ster ben je⭐️
-
Er moeten mensen zijn
die zonnen aansteken,
voordat de wereld verregent.Mensen die zomervliegers oplaten
als het ijzig wintert,
en die confetti strooien
tussen de sneeuwvlokken.Die mensen moeten er zijn.
Er moeten mensen zijn
die aan de uitgang van het kerkhof
ijsjes verkopen,
en op de puinhopen
mondharmonica spelen.Er moeten mensen zijn,
die op hun stoelen gaan staan,
om sterren op te hangen
in de mist.
Die lente maken
van gevallen bladeren,
en van gevallen schaduw,
licht.Er moeten mensen zijn,
die ons verwarmen
en die in een wolkenloze hemel
toch in de wolken zijn
zo hoog
ze springen touwtje
langs de regenboog
als iemand heeft gezegd:
kom maar in mijn armenBij dat soort mensen wil ik horen
Die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen
ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaanEr moeten mensen zijn
die op het grijze asfalt
in grote witte letters
LIEFDE verven
Mensen die namen kerven
in een boom
vol rijpe vruchten
omdat er zoveel anderen zijn
die voor de vlinders vluchten
en stenen gooien
naar het eerste lenteblauw
omdat ze bang zijn
voor de bloemen
en bang zijn voor:
ik hou van jouJa,
er moeten mensen zijn
met tranen
als zilveren kralen
die stralen in het donker
en de morgen groeten
als het daglicht binnenkomt
op kousenvoetenWeet je,
er moeten mensen zijn,
die bellen blazen
en weten van geen tijd
die zich kinderlijk verbazen
over iets wat barst
van mooiigheid
Ze roepen van de daken
dat er liefde is
en wonder
als al die anderen schreeuwen:
alles heeft geen zin
dan blijven zij roepen:
neen, de wereld gaat niet onder
en zij zien in ieder einde
weer een nieuw begin
Zij zijn een beetje clown,
eerst het hart
en dan het verstand
en ze schrijven met hun paraplu
i love you in het zand
omdat ze zo gigantisch
in het leven opgaan
en vallen
en vallen
en vallen
en OPSTAANBij dát soort mensen wil ik horen
die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen
ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan
de muziek gaat DOOR
de muziek gaat DOOR
en DOOR
(Toon Hermans)Zo’n prachtig en krachtig mens was jij, Sacha!
En jouw muziek klinkt door……Ingrid en Ria
-
Oh, wat een verlies! Tijdens haar re-integratietraject bij MN heb ik met Sacha mogen samenwerken. Ook al werkte ze buiten haar vakgebied dook ze vol in de inhoud en kwam met zinnige suggesties. En steeds bleef ze zo positief. Dat vond en vind ik bewonderenswaardig.
Het is zo waar: de goeden gaan eerst. Heel veel sterkte iedereen! -
Allereerst wil ik een ieder die Sacha heeft gekend condoleren.
Sacha was een heel goed mens, stond hoog bij mij op de ladder met veel kracht en positieve zin. Daardoor heeft zij de afgelopen jaren nog veel activiteiten kunnen ondernemen, die op haar wensenlijstje stonden.Mijn mooiste en meest intensieve herinnering met Sacha dateert uit 2013.
Het gaat daarbij om het event Roparun, Pinksterweekend 2013, een estafetteloop van 500km van Hamburg naar Rotterdam gedurende 3 dagen en nachten. Bedrijven, zoals FMO, kunnen op dit event inschrijven en dmv verkoop van loten en ludieke acties geld verzamelen voor het doel:
-zoveel mogelijk geld ophalen voor mensen met kanker, om zo hun leven draaglijker te kunnen maken
Via Tanja, werkend in 2013 bij FMO en lid van DKC badminton, kwamen Sacha en ik, beide ook spelend bij DKC, bij deze Roparun terecht, want wij hadden de massagekneepjes in onze handen.
Het comfort onderweg was zeer beperkt met zakjes en een tent-toilet, eten en slapen voor zover mogelijk in een campingstoel, maar ook met een zeer geslaagde karaoke-avond in Hamburg, waar Sacha luidkeels meezong. Eigenlijk was er maar één spelbreker, het weer, want het was koud en nat en dan kunnen de spieren wel wat extra aandacht gebruiken, dus bikkelen voor ons.
Al met al een geweldig weekend, wij saampjes knedend en knijpend, en met een hele leuk groep mensen van FMO.Onze herinnering
-
lieve Sacha,
ons driemanschap (Drie!) zal nooit meer hetzelfde zijn. Ons verbond verdiepte tijdens een taskforce bij MN en bestond tot de dag van vandaag. Je was niet alleen een superstoere powervrouw maar je had een gouden hart. Integer tot op het bot en empatisch voor mens en dier.
De wereld is een stukje minder mooi geworden nu jij er niet meer bent.
Ik ga je missen, X
-
Ach lieve Sacha,
En dan ben je er niet meer. Vaak aan je gedacht, na die strandwandeling met ‘onze pup’. Zoals jij in t leven stond, daar had ik diepe bewondering voor. Tijdens onze studententijd elkaar veel gezien, door mijn verblijf in het buitenland elkaar uit het oog verloren en dan jaren later pakken we het weer op alsof het 5 minuten geleden was dat we elkaar hadden gezien. Je optimisme, je eindeloze geloof in de goedheid van mensen, je hebt me veel geleerd. Ik had nog graag een eindje met je willen oplopen, maar dat heeft niet zo mogen zijn.
Ik wens je ouders heel veel sterkte toe met hun verlies, en natuurlijk je broer en zijn familie.
Liefs,
Helma -
Ik heb super veel mooie herinneringen aan Sacha, zij is voor altijd in mijn hart en ik vergeet haar nooit. Vooral onze 4 dagen Parijs waren top en onvergetelijk. Gezellig en relaxed met de trein in nog geen 3 uur naar Gard du Nord. Lekker door de stad gelopen, fietstocht gemaakt, Fabrique des Lumieres bezocht, slenteren door Jardin du Luxembourg, mooie kerken bezocht, lekker op een terrasje koffietje of drankje, ’s avonds een hapje uiteten. En daarna moe maar voldaan terug naar het hotel. Thermoskan heet water mee naar boven en lekker theetje maken op de kamer met een galette erbij. FF lekker chillen! Of wat denk je van onze fietstocht hier door Oostland incl picknick? Of ons bezoek aan Delft tijdens Monumentendag en het heerlijke broodje van de Spar op het bankje? Kortom zoveel mooie momenten (ook met René erbij) beleefd, die herinneringen aan jou zitten diep in mijn hart en vergeet ik nooit. Dank lieve Sacha dat ik jouw vriendin mocht zijn, ik heb ervan genoten. Ik heb je nog zondag 3 december vlak voor je overlijden bezocht en zag je strijd met dit huidige leven. Daarom heb ik er vrede mee, maar ik ga je enorm missen. Dikke kus! ps Bijzonder trouwens, 6 december is ook de sterfdag van mijn mammie, dus voortaan herinner ik 2 enorm dierbare mensen in mijn leven op 1 dag!
-
Lieve Sacha,
We kennen elkaar al lang. Eigenlijk mijn gehele leven. Voor herinneringen aan de vakanties met onze gezinnen samen was ik nog wat te jong. Een leuke, vroege herinnering samen met jou was in Zierikzee. Mijn vader en ik kwamen soms bij jullie gezin een dagje langs. Dit waren gezellige dagen. Op jouw kamer leerde jij mij diverse nieuwe school dingen, zoals de topografie van Nederland. Jij tekende de kaart van Nederland met een paar stippen erop. Ik moest noteren welke plaatsen dat waren. Je parkiet zat er gezellig bij op je kamer. Waarschijnlijk was jij ca. 12 jaar en ik ca. 9 jaar.
We hebben in de jaren altijd contact gehouden.
Ik zal je warme, mooie persoonlijkheid missen. Goede reis. Dikke knuffel, Jiska -
Ik heb je leren kennen via de Hike for Health Nepal. Helaas ging onze groepsreis wegens corona niet door. Later zijn er wel nog gezellige groepswandelingen gemaakt. Zo triest dat je opnieuw ziek werd en niet beter kon worden. Ik volgde je via social media en gelukkig heb je nog een aantal mooie reizen kunnen beleven. Ik wens al jouw dierbaren heel veel liefde en sterkte toe in deze verdrietige tijd. Rust zacht Sacha. ✨🫶✨
-
Lieve Sas, lieve “zus”,
Van elkaar af en toe zien op een verjaardag waar de verhalen doorgingen waar het vorige eindigde, naar geregeld samen eten met je ouders, kletsen via de app en diverse kaartjes die we ondertekende met “je zussie”.
Je bent een prachtvrouw die vol in het leven stond. Die alles aanpakte wat op je weg kwam en waarvoor niets te veel was. Altijd vrolijk en gezellig. Ook in de laatste jaren waar het leven hard voor je was. Altijd maar weer opstaan en doorgaan.
Je bent een ruimhartig mens die iedereen het beste en mooiste gunde. Ik mocht zelfs je ouders paps en mams noemen in de tijd dat ik het zwaar had en zo werd jij mijn zus.
Wat vond ik je stoer in je eigen bus waarmee je geregeld alleen op pad ging. Wat was ik blij dat je het mooie IJsland nog kon zien. En nu ga je weer op reis.
Lieve zus, ik ga je missen. Je blijft in mijn hart.
Je zussie
Thea -
Wat vreselijk. Dit was erg schrikken, ik wist niet dat Sacha weer zo ziek was.
De hele avond heb ik veel mooie herinneringen aan haar opgehaald, die blijven!
Sacha en ik leerden elkaar kennen tijdens de AID in onze eerste week in Wageningen en werden samen lid bij SSR. Zij studeerde huishoudwetenschappen, ik milieu bij de LUW. We deden veel samen de eerste jaren daar. We waren o.a. mentormamma’s in de volgende introductie voor eerstejaars en gingen samen uit bij SSR en Unitas op donderdagen natuurlijk. We hadden ook een prachtige vakantie samen in Noorwegen in 1990. We mochten met Erica en Frans meerijden naar Oslo en reisden toen liftend en wildkamperend rond via de Hardangervidda, Bergen, Jotunheimen enz.
Na mijn studie ben ik in noord Noorwegen gaan werken en woon daar nu in Harstad. Na onze stages en studie hebben we weinig contact gehouden, maar ze was o.a. op onze bruiloft in 1998 in Zeeland en we volgden elkaars avonturen op Facebook.
Wat een stoere en hartelijke vrouw bleef ze altijd!
Op fb “vond” ik nu ook de rouwkaart ❤️ Ik brand een kaarsje voor haar, nu en zeker ook op vrijdag! Met een lekker ruikende hyacint ernaast, dat past denk ik wel bij Sacha.
Ik wens jullie veel sterkte met dit grote verlies! ❤️ -
Lieve Sacha,
Wat was je een geweldig leuke vriendin. Je kwam bij mij in de klas in de latere jaren van de middelbare school. Je fietste dan van Austerliz naar Amersfoort. Ik vond dat toch best ver en had er bewondering voor dat je dat meestal goed gehumeurd deed. Je feestje ter ere van het behaalde vwo-diploma zag je ook als een soort afscheidsfeestje. Als vriendinnengroep gingen we elk een eigen weg. Zo ging jij bijvoorbeeld naar Wageningen om te studeren en ging ik een jaar naar Engeland. Een lange tijd hebben we geen contact gehad. Totdat we als ‘High tea clubje’ van middelbare schoolvriendinnen elkaar weer een of twee keer per jaar zagen. Jij was dan altijd ook een van de activelingen om dat te organiseren. Helaas werd duidelijk dat er geen genezing meer mogelijk was. Wel bleef je sterk en hoopvol over wat het leven nog wel te bieden had.
Je laat een leegte vol herinneringen in mijn achter. Rust in vrede.
Ugonia -
lieve Sacha,
Wat is dit ontzettend verdrietig. Ik heb enorm veel respect voor Sacha hoe zij dit gevecht is aangegaan en heel oneerlijk dat zij uiteindelijk niet de kans heeft gekregen om de ziekte te overwinnen.Wij hebben veel gewandeld koffie en thee gedronken. We raakten dan niet uitgesproken over onze reizen en over van alles en nog wat.
Ik vergeet nooit dat we samen naar een informatie bijeenkomst gingen van onze ziekte. Daar waren mensen die zich echt slachtoffer voelde. We keken elkaar aan en zeiden: dit is niets voor ons, daar gaan we niet meer naartoe.
Dit is wat ik aan jou ga missen, je lach, altijd positief, gewoon een stoer en mooi mens.
Ik wens je een laatste mooie reis Sacha.Heel veel sterkte voor je ouders, broer en vrienden .
-
Lieve ouders van Sacha,
Wat een geweldige vrouw hebben jullie op de wereld gezet!
Lieve vrienden van Sacha,
Met wat een mooi mens hebben jullie vriendschap mogen ervaren!Ik leerde Sacha kennen via haar CV toen ze solliciteerde bij ons ziekenhuis. “Wat een dijk van een ervaring heeft deze sollicitant” dachten we, maar ook “waarom zou zij op een OK willen werken, heeft zij enig idee hoe het daar werkt?”. We werden vooral nieuwsgierig naar haar en nodigden haar uit voor de sollicitatiegesprekken. Tijdens die gesprekken heeft ze bij alle commissieleden de aanvankelijke vraagtekens weggenomen door haar onbevangen, eerlijke en daadkrachtige optreden. Unaniem wilden we Sacha aanstellen op een van de drie vacatures op onze OK. Het missen van ervaring op de OK heeft ze heel snel weggewerkt door zich open te stellen voor wat daar gebeurde en te verbinden met alle mensen-zonder aanziens des persoons! Tegen mij zei ze in die tijd vaak “het is uiteindelijk overal hetzelfde” en “het is hier allemaal wel heel bijzonder, maar daar komen we ook wel weer uit”. In haar eerste jaar bij Reinier heb ik in haar een zeer capabele samenwerkingspartner gevonden en ontstond een klik tussen ons. Op inhoud vonden we elkaar, we steunden elkaar als processen een beetje apart verliepen en ontwikkelden een gezamenlijke visie over vervolgstappen. De mededeling dat Sacha toch weer ziek was sloeg in als een bom bij ons. Het was totaal onverwacht, ze had niets laten merken van de klachten die ze de weken vooraf had ervaren. Vanaf dat moment ontstond een nieuwe band tussen ons. Ik kreeg al snel de positie van meedenken hoe nu verder. Sacha die meteen aangaf door te willen gaan met werken, niet wilde dat ze afgeschreven zou worden, maar ook nog geen idee had hoe de behandeling zou gaan lopen en uitwerken op haar. We bespraken vele onderwerpen samen in deze periode. Over hoe lastig het is om als leidinggevende gedeeltelijk ziek te zijn, de reacties van mensen die soms helpend waren, maar niet altijd. Maar ook over het gedrag van onze katten die wel eens door het beeld liepen als we online overleg hadden. De plannen die Sacha nog had, de keuzes waar ze voor stond, de liefde van haar familie en de intense vriendschappen die ze ook nu weer ervaarde. In het eerste jaar van haar ziekte heb ik vooral mijn best gedaan om het mogelijk te maken dat Sacha voor 50% aan het werk kon blijven op een manier die haalbaar voor haar zou zijn. We zagen beiden niet aankomen dat toen dit volledig geregeld was, haar ziekte zich ontwikkelde naar een nieuwe fase. Vanaf dat moment voelde ik dat Sacha kwetsbaarder werd. De gesprekken werden persoonlijker, ze had op sommige momenten mijn steun nodig, gaf zaken uit handen die ze voorheen zelf opgepakt zou hebben. Ik kwam in de positie dat ik haar belangen wilde behartigen, alles doen om waar we wel invloed op kunnen uitoefenen goed te laten verlopen. Er wilde zijn met een luisterend oor, soms zelfs met een advies of een reflectie. Heel vaak vroeg ik haar of ze privé voldoende hulp en steun had en altijd kwam ze met prachtige voorbeelden van diverse vormen van hulp die er voor haar was. Een geweldige vriendengroep werd dan genoemd. Op de vraag “kunnen we nog iets voor je betekenen” was het antwoord meestal dat het daar wat haar betreft niet aan lag. De laatste weken van Sacha haar leven vond ik lastig. Ik voelde aan alles dat de behandeling niet deed wat we wilden, maar ook dat Sacha daar eigenlijk niet aan wilde. Dan miste ik dat ik haar in de ogen kon kijken en kon nog beter kon voelen wat ze nodig had, want het contact ging in die periode per app of telefoon. Dat Sacha te weinig tijd in haar leven heeft gekregen voel ik ook in onze persoonlijke relatie. Ik heb altijd gevoeld dat er meer tussen ons zou kunnen ontstaan omdat ik een klik voelde. Qua werk heeft dit zich niet kunnen ontwikkelen, maar op persoonlijk vlak is daar de tijd ook niet voor gekomen. Ik ben dankbaar dat Sacha in mijn leven is verschenen en ik ben dankbaar voor het vertrouwen dat zij mij heeft gegeven. Ik koester de herinneringen die ik met haar heb opgebouwd en ik wens dat “waar zij nu ook is, zij een mooi plekje heeft gevonden”. Ik wens u als ouders, jullie als broer en zijn gezin en alle betrokken vrienden van Sacha enorm veel sterkte toe om haar overlijden een plekje te geven.
-
Gecondoleerd familie en vrienden van Sacha.
Als oud collega en vriendin denk ik aan Sacha als een opgewekte eerlijke en oprechte collega. Ze kon dingen recht voor zijn raap zeggen, maar wel altijd vanuit een eerlijk en goed hart.
Ik ga haar ontzettend missen.
Sterkte bij de verwerking van dit oneindige en onwerkelijke verdriet. -
Lieve Sacha,
Door het huwelijk van Ilka en Marianne werden ook wij verbonden. Een vriendschap, die zeldzaam gemakkelijk opgebouwd werd. We smeden samen een mooi plannetje voor een ceremonie waar we het heel snel over eens waren en die we samen uitvoerden alsof we al jaren samen presentaties hielden, tot groot genoegen van het bruidspaar en hilariteit van de gasten. Daarna spraken we af samen te bewaken dat het bruidspaar de liefde bleef vieren, al was het maar omdat we dat graag met hen meevierden. Etentjes volgden incl een weekendje weg bij het 5jarig jubileum. Tijdens de wandeling verhaalde jij over hoe je aan uitwerpselen kon herkennen van welk dier het was, een vos draait een puntje.
Ik deed ooit mee aan een wandeltocht van Bloemendaal naar Hoek van Holland, het was een lange dag en het was heel slecht weer. Onderweg kreeg ik een app van je: ‘Als je iets nodig hebt, droge sokken ofzo, echt laten weten he! Ik kom zo naar Kijkduin voor je!’
Ik heb grote bewondering voor de manier waarop jij met de rotziekte omging. De verhalen op de uitvaart vanmiddag waren herkenbaar en liefdevol. Ik ga je missen, lieverd. Maar ik zal ook namens jou ‘ons’ huwelijk bewaken. En als we dan een klein feestje vieren, drinken we ook een glaasje op jou. Rust zacht, dikke kus,
Lineke -
Hey Sassie,
Lieve, dappere, stoere, gezellige vriendin…..al jaren delen we lief en leed. De ene periode meer dan de andere, maar altijd belangstelling voor elkaar en al zoveel jaar.
We waren tennismaatjes en hebben mooie tijden op Welgelegen gehad. We zijn zelfs samen naar Roland Garros geweest om tenniswedstrijden te kijken. Buiten de tennis om gingen we ook heel veel naar het theater. Vaak vooraf wel eerst een pizzaatje eten bij Casanova. Alles vonden we leuk. Cabaret van bekend en onbekend talent tot opera en muziekvoorstellingen.
Daarnaast zijn we ontelbare keren naar de sauna geweest. Met of zonder overnachting het maakte ons niet uit. Meestal gingen we de laatste tijd naar Elysium. En klagen dat we konden we waren nooit tevreden over de service, de bediening, de geplande behandelingen, het eten, lockers die we moesten delen vanwege drukte of een vieze vloer in de douche. Er was altijd wat in onze beleving. Talloze mailtjes hebben we geschreven, maar er gebeurde niks mee. Ja wij waren onze frustratie kwijt en gingen de volgende keer toch maar weer een poging wagen en genoten weer volop van ons relaxmoment en tussendoor natuurlijk lekker eten.
Wat een mooie gesprekken hebben we gehad, inzichten uitgewisseld en adviezen over en weer gegeven. Uren konden we kletsen over het wel en wee van het werk en veranderen van banen. Ook hebben we een periode van daten gehad. Relatieplanet was daar toen de tool voor. Ik zie ons nog zitten op een terras bij Kijkduin. Ik ga op date met een voetballer van VUC zei je. Hij is keeper bij het eerste. Hierop antwoorde ik, alles is oké, als het maar niet die en die is….en jaaaa hoor dat was hij wel. Ik heb jullie het natuurlijk zelf uit laten zoeken, maar bizar was het wel dat je toen met een ex vriendje van mij op stap ging.
De laatste tien jaar werd sowieso “ons” kankeronderwerp besproken. Hoe beleef jij het? Hoe voel je je? Ben je nog bij onze vriend Weyl geweest? Wat hebben we daar ondanks de situatie een lol om gehad. Het was toch heel bijzonder om soort van samen het traject voor een deel samen te doorlopen bij dezelfde arts. Helaas liep de genezing bij jou minder rooskleurig dan dat we hebben gehoopt.
Onze laatste sauna afspraak wilde je wel doorlaten gaan. Kijken of het ging met de benauwdheid, die steeds vaker en erger werd. Gelukkig ging het goed. En toen ik begin november met Sonja in de sauna in Barendrecht was heb ik zo aan je gedacht. Er viel daar niks te klagen, niks negatiefs te vinden, alleen maar rust, gezellige mensen, kleinschalig, lekker eten en lieve bediening. Dus ik zeg tegen Sonja, als Sas na de chemo weer wat energie heeft dan ga ik haar hiermee naar toe nemen. Een dagje relaxen en lekker laten verwennen. Omdat ik, zoals je wist, ook niet vol energie zit en met het opbouwen van het werk bezig ben is het er niet eens van gekomen om je uit te nodigen. Uit je appjes bleek wel dat je energie niet beter werd. Dus het moest even wachten. Dacht ik nog hoopvol.
Begin december hebben we contact en wens je me sterkte met de mammografie. De uitslag krijg ik een week later, dus wordt vervolgd. Je zou het van me horen.
Op 6 december heb ik mijn afspraak bij Margreet. Die verteld gelijk dat ze me na 10 jaar gaat uitzwaaien. Heel raar, maar ik reageer een beetje tammetjes en emotioneel. Ik hoop voor Sacha dat haar chemo zijn werk doet, maar ik heb er geen goed gevoel bij zeg ik. Nu moet ik Sas gaan vertellen dat ik officieel genezen ben verklaard terwijl zij in een gevecht zit en we weten pas 22 december of de chemo zijn werk heeft gedaan. Dat voelt zo dubbel!
Een dag later krijg ik in de middag een appje dat je bent ingeslapen op 6 december. Hoe dan??? Hebben we dan een speciaal lijntje? Ik heb rond hetzelfde moment mijn goed nieuws gesprek met Margreet. Dat voelt toch niet helemaal eerlijk.
Ik had je nog heel graag een keer mee naar de sauna in Barendrecht genomen, nog een keer samen sparren, nog een keer hangen in een bubbelbad, nog een keer naar het theater, nog een keer samen golfen, nog een keer samen onze humor delen….. Helaas gaat dat niet meer gebeuren.
Lieve Sassie, ik ga je vreselijk missen. Vanavond ga ik proosten op het leven en het goede leven wat jij hebt gehad. Ik beloof dat ik van de kleine dingen zal genieten en gelukkig zal zijn. Beloof jij mij als er na dit leven iets moois bestaat je mij via ons speciale lijntje af en toe een seintje geeft?
Heel veel liefs,
Marion
Geef een reactie