Titel onbekend – Yvonne van Emmerik

Ik blijf altijd
aan je denken:
hoe je liep
en hoe je lachte,
hoe je keek.
Ook je naam
blijft altijd bij me,
want van jou
is er geen tweede.

En door steeds
je naam te noemen,
zal ik jou
nooit meer vergeten,
zal je niet
voorgoed verdwijnen,
ook al krijg ik
nooit meer antwoord.
Mijn gedachten
laten jou niet
in de steek.